τρελάρας

ο, θηλ. τρελάρα, παλ. τ. τρελλάρας, θηλ. τρελάρα, Ν

1. άτομο που κάνει τρέλες, παλαβιάρης

2. το θηλ. τρελάρα

τρέλα («αυτός με την τρελάρα του γεμίζει την κοιλάρα του», παροιμ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Το θηλ. τρελάρα < τρελ(λ)ός + μεγεθ. κατάλ. -άρα (πρβλ. τρομ-άρα). Το αρσ. τρελάρας σχηματίστηκε υποχωρητικά από το θηλ. τρελάρα].